Het definitieve tijdschema van de ASICS NK Atletiek is bekend. Alle details zijn

Vrijdag 19 juli: de tweede dag van de Europese Kampioenschappen voor atleten onder de 20 jaar in het Zweedse Borås. Van 18 tot en met 21 juli doen 36 Nederlandse atleten mee aan het toernooi in Zweden. Aan de hand van 11 cijfers blikken we terug op de prestaties van de Nederlandse atleten. 1 De eerste medaille is binnen! Goud voor Alida van Daalen met discuswerpen. In de vijfde worp wist van Daalen de discus te laten vliegen naar 55,92 meter. Naast dat dit een tweede Nederlandse onder 18 prestatie allertijden is, veroverde van Daalen met deze worp het goud. Ook Janneke Pluimes zette een goede prestatie neer in de finale discuswerpen! Met een worp van 52.38 meter eindigde Pluimes op de vijfde plek met een persoonlijk record. “Ik ben heel blij voor Alida, maar ik had zelf op meer gehoopt. Ik voelde dat er 54 of 55 meter mogelijk was, dus dit vind ik toch wel zonde,'' aldus Pluimes. 11.40 In een hele spannende finale finishte N'ketia Seedo als tweede op de 100 meter. Met slechts 0.006 sec. achter de winnares, kan Seedo trots zijn op deze zilveren medaille. Zondag komt Seedo opnieuw in actie in Zweden, namelijk met de estafetteploeg. 12 Shaquille Emanuelson maakte het spannend vandaag tijdens de kwalificatie discuswerpen. Na drie worpen stond hij op plek 7 in groep A, met 55,25 meter als beste afstand: zou dat genoeg zijn voor de finale? Hij vreest zelf het ergste: “Het wordt afwachten, maar ik vrees dat ik hiermee niet de finale haal. Mijn eerste twee worpen waren niet ontspannen. Ik voelde de ontspanning wel in mijn derde worp, maar dat was in feite te laat. Ik had liever gehad dat het beter zou gaan, maar dit is niet het einde van mijn carrière.” Wat een ontlading als na de tweede kwalificatie groep blijkt dat hij als 12e wordt toegevoegd aan de lijst finalisten. We zien hem zondagochtend terug in de finale. 3 De drie Nederlandse meerkampers begonnen goed aan hun eerste dag met twee PB’s op de 100 meter. Léon Mak mocht als eerste aan de bak en liep met 11.15 een PB. In serie drie zagen we beide Svens terug; Jansons won deze serie knap in eveneens een PB van 10.96, Roosen werd tweede in een tijd van 11.18. Sven Jansons gets his decathlon underway with a 10.97 PB in the 100m despite running into a 1.5 m/s headwind.

De Europese Kampioenschappen voor atleten onder de 20 jaar in het Zweedse Borås zijn vandaag begonnen. Van 18 tot en met 21 juli doen 36 Nederlandse atleten mee aan het toernooi in Zweden. Aan de hand van vijf cijfers blikken we terug op de prestaties van de Nederlandse atleten. 2 Twee van de drie Nederlandse discuswerpsters wisten zich te kwalificeren voor de finale van morgen (17:50 uur). Alida van Daalen wierp met 51.29 meter ruim over de kwalificatienorm. Daarnaast kwam Janneke Pluimes met 52.28 meter zelfs tot een nieuw persoonlijk record. "Ik hoop morgen nog verder te werpen, ik hoop richting de 54 of 55 meter te gaan!,'' aldus Pluimes. Een grote tegenvaller bij het discuswerpen was dat Jorinde van Klinken, de topfavoriet voor de titel, zich niet wist te plaatsen voor de finale. Haar worp van 47.67 meter was niet genoeg voor een plek bij de beste 12. "Tijdens de warming-up gooide ik voorbij de 60 meter dus het ligt zeker niet aan mijn vorm. Ik heb er geen verklaring voor. Ik ga nu vol voor goud bij het kogelstoten," aldus van Klinken. Ook op de 1500 meter wisten twee Nederlanders zich te plaatsen voor de finale. De broers Robin (3.49.39 min) en Rick van Riel (3.50.30 min) plaatsten zich eenvoudig. Robin: "Het plannetje om met z'n tweeen in de finale te staan is gelukt. De rest is bonus nu." Beide atleten lopen de finale op zaterdag om 18:15 uur. Noah Baltus, de derde Nederlander op de 1500 meter, wist zich met 3.51.32 minuten net niet te plaatsen voor de finale. Baltus eindigde op een 13e plaats. The Dutch equivalent of the Ingebrigtsens? Robin and Rick Van Riel both qualified automatically for the 1500m final in

Eind volgende week barst het atletiekspektakel los in Den Haag. De ASICS NK Atletiek staan voor de deur en de Nederlandse topatleten maken hun opwachting. Te beginnen met een uniek city event op donderdag 25 juli: verspringen middenin het stadscentrum van Den Haag. Van vrijdag 26 tot en met zondag 28 juli wordt gestreden op de andere disciplines bij Haag Atletiek. Verspringen Plein De afgelopen twee jaar heeft de organisatie atletiek letterlijk dichtbij gebracht door de meest in het oog springende disciplines naar stadscentra te halen. Na polsstokhoogspringen op Vredenburg en vorig jaar onder de Utrechtse Dom staat in deze editie verspringen op Plein in Den Haag op het programma. Boegbeeld én topatleet Fabian Florant is weliswaar gespecialiseerd in het hink-stap-springen, dat zondag plaatsvindt bij Haag Atletiek; donderdag 25 juli is hij in al in actie te zien tijdens het verspringen in het centrum. Ook meerkampsters Anouk Vetter, Nadine Broersen en Emma Oosterwegel strijden mee in dit unieke event op Plein Den Haag. Haag Atletiek opent haar deuren voor topatleten Vrijdag, zaterdag en zondag komt de Nederlandse atletiektop naar Haag Atletiek aan de Laan van Poot. Tickets voor de Wereldkampioenschappen Atletiek in Doha, die eind september plaatsvinden, zijn voor de meeste deelnemende topatleten het hoge doel. De volledige sprinttop is op vrijdag 26 juli aanwezig: Dafne Schippers, Jamile Samuel en onder andere Marije van Hunenstijn strijden op de 100 meter en bij de mannen wordt het een duel tussen Churandy Martina, Joris van Gool, Taymir Burnet en Christopher Garia. Op de vrijdagavond is ook een spannende finale bij het polsstokhoogspringen te verwachten met Menno Vloon en Rutger Koppelaar. Op de zaterdag staan de technische finales centraal: Kersverse CTS GROUP Talententeamleden Alida van Daalen en Jorinde van Klinken strijden dan mee in de finale discuswerpen. Denzel Comenentia, Nederlands recordhouder kogelslingeren, komt tijdelijk terug uit Amerika voor dit NK en kiest hier voor zijn favoriete onderdeel kogelstoten. Deze middag staat ook de finale 400m horden met zilveren medaillist van het EK U23 Nick Smidt en meerkamper Pieter Braun op het programma. Nederlands Kampioene Melissa Boekelman is hersteld van een blessure; samen met Jorinde van Klinken en Jessica Schilder strijdt ze mee om het eremetaal met kogelstoten. De zaterdagavond wordt afgesloten met de 5000 meter finales met bij de mannen Michel Butter en bij de vrouwen de inmiddels in Engeland trainende Maureen Koster. Zondag staat eveneens garant voor mooie finales bij Haag Atletiek. De broertjes van Riel, beiden net terug van het EK U20 in Zweden, staan aan de start van de 1500 meter; gevolgd door Jip Vastenburg en Maureen Koster in de vrouwenfinale. De altijd spectaculaire 400 meter finales kennen een topdeelnemersveld met Liemarvin Bonevacia, Terrence Agard en Tony van Diepen. Bij de vrouwen zijn het de zusjes de Witte, Eva Hovenkamp en Lieke Klaver die aan elkaar gewaagd zijn. Ook de hordenfinales beloven spektakel met Nadine Visser, Eefje Boons en Anouk Vetter. De zondagmiddag wordt in stijl afgesloten met de laatste 5 onderdelen van de meerkamp waar Eelco Sintnicolaas één van de deelnemers is. De altijd spectaculaire 200 meter finales zijn het slotonderdeel van deze laatste NK dag. Churandy Martina, Taymir Burnet en onder andere Onyema Adigida nemen het tegen elkaar op. Femke Bol, die knap de WK limiet voor de 400m horden wist te slechten, is in Den Haag op de 200 meter te zien evenals Nargélis Statia en Marije van Hunenstijn. De ASICS NK Atletiek worden donderdag 25 juli om 16:30 uur officieel geopend met het city event op Plein Den Haag. Vrijdag 26 juli tot en met zondag 28 juli worden de andere onderdelen afgewerkt bij Haag Atletiek aan de Laan van Poot. Kijk op

Met 36 atleten is het Nederlandse Team naar de Europese Kampioenschappen onder de 20 jaar in Borås vertrokken. Van donderdag 18 juli tot en met zondag 21 juli gaan de jonge sporters de strijd aan in Zweden. We spraken Sven Ootjers, de teammanager van het toernooi, kort voor vertrek. ‘Sommige nog zo bleu, andere al geplaatst voor het WK’ ‘Ik hoop dat ze er vooral van genieten. Dat ze het toernooi omarmen en terugkijken op een mooie ervaring. Ook als de prestatie tegenvalt. Ik probeer ze daarbij te helpen.’ Net zoals tijdens het EKU23, is Rogier Ummels de hoofdcoach. Sven heeft dezelfde taakverdeling met hem gemaakt als zijn collega teammanager Marjan Olyslager. Rogier focust zich op de sporttechnische aspecten en Sven op de organisatorische zaken eromheen én hoe het team functioneert. Sven: ‘Het is een grote groep atleten. Ondanks het feit dat er veel persoonlijke coaches van atleten meegaan, zullen we het druk krijgen.’ Positief leerproces ‘Het is een heel divers team, er zitten hele jonge atleten bij, b-junioren nog. Voor ongeveer de helft van de atleten is het de eerste keer dat ze aan zo’n groot internationaal toernooi meedoen. Maar in dezelfde groep zitten ook twee atleten die zich al geplaatst hebben voor het WK in Doha (Femke Bol en Jorinde van Klinken, red.). Iedereen heeft in Zweden z’n eigen doelstelling. Natuurlijk willen ze allemaal zo goed mogelijk presteren maar ik vind het veel belangrijker dat het een positief leerproces is. Bij sommigen zal het goed gaan, bij sommigen minder en voor anderen zal de sportprestatie een teleurstelling zijn. Maar ik wil dat ze hoe dan ook het toernooi omarmen en een heel mooie ervaring opdoen. Ik wil voorkomen dat wanneer het minder gaat, ze terugkijken en denken: wat was dat vreselijk! Ze hebben nog zo’n lange weg te gaan. Een aantal uit het team zal misschien pas over twaalf jaar op een WK acteren, of helemaal nooit. Er zijn sporters in het team die nog zo bleu zijn, die ruiken net aan de topsport. Terwijl anderen al zo professioneel bezig zijn. En die verschillen moeten wij managen. We moeten zorgen dat iedereen een goed gevoel heeft en met het juiste gevoel naar huis gaat.’ De verwachtingen van Sven ‘Ik maak duidelijke afspraken met de groep en verwacht dat ze zich daar aan houden. Dat deed ik vorig jaar ook (tijdens EK U18, red.) en dat ging prima. De sfeer was toen heel positief. Ik verwacht dat het nu weer zal lukken. Een voorbeeld van mijn verwachtingen: een heel grote groep atleten is op de laatste dag actief. Ik wil dat iedereen de ruimte krijgt zich goed voor te bereiden. Dat betekent dat ploeggenoten die al klaar zijn, zich rustig moeten houden. Ik verwacht ook dat ze naar de wedstrijden van elkaar kijken. Vooraf geef ik iedereen zoveel mogelijk duidelijkheid: hoe laat moet je de bus nemen, je accreditatie moet altijd mee en meer van dat soort praktische zaken. Verder reist er altijd iemand met de atleet mee hoor, hij of zij wordt afgezet bij call room. We begeleiden ze van het begin tot en met het einde. Bijna alle persoonlijke trainers gaan mee, maar voor een aantal is het ook een eerste grote toernooi. Ook deze coaches ondersteunen we waar nodig.’ Team EK U20 Borås 2019 (fotografie Tim Buitenhuis) Veel verrassingen ‘De afgelopen tijd heb ik alle persoonlijke coaches gebeld. De meeste atleten bereiden zich ergens in het land voor met hun eigen coach en trainen niet op Papendal. Ik vind het belangrijk dat ik de bijzonderheden van alle atleten ken en dat de coaches zich betrokken voelen bij het team. Het gaat tijdens die gesprekken trouwens lang niet altijd over prestaties. Soms wel hoor, dan spreekt een coach duidelijk uit dat ze voor een medaille of bepaalde positie gaan. Ik denk dat het voor de meeste jonge atleten goed is de verwachtingen niet te hoog te stellen. In deze leeftijdscategorie komen er veel verrassingen voor: ze kunnen zichzelf opeens enorm verbeteren of juist helemaal ondersneeuwen.’ Wat neemt Sven mee Voorbereiden doe ik nu, hier in Nederland. Straks in Zweden wil ik alles overzien, benaderbaar zijn. Ik weet van vorig jaar; het wordt een hele intensieve week. En ik wil dat iedereen een fantastische week gaat beleven. De prestaties mogen niet lijden onder randzaken. Zelf heb ik al zo’n zes jaar ervaring als coach bij senioren toernooien. Ik probeer de coaches nu zo te begeleiden zoals ik ook als coach begeleid wil worden. Een ander voordeel is dat ik door deze ervaring ook veel gezichten ken en wel een beetje weet hoe het gaat, zo’n toernooi. Tot slot ben ik zo positief mogelijk en vind ik naast de praktische zaken de menselijke kant heel belangrijk. Ik wil mensen aan elkaar verbinden.’ ‘Overwinnen en verliezen doen we samen’ Groepsgevoel ‘Van de ploeg atleten ken ik ongeveer de helft van vorig jaar. Natuurlijk zie en spreek ik iedereen op Schiphol. Alle 36 atleten goed leren kennen in korte tijd lukt niet, maar ik hou wel de overview en let er op dat iedereen zich fijn voelt in het team. De groep moet nog een beetje naar elkaar toe groeien. Maar ook dat komt wel op Schiphol en tijdens de teambijeenkomsten in Zweden. Mijn ervaring is dat ze op deze leeftijd sowieso nog erg met elkaar bezig zijn. Senioren zijn veel meer op zichzelf gericht tijdens een toernooi. Atletiek is een individuele sport, maar we willen er wel als team staan. Succes vieren we samen, verdriet delen we met elkaar.’ Genieten! Tot slot benadrukt Sven nogmaals het belang van genieten: ‘Ik hoop dat ze elke situatie straks omarmen. Het is zo’n fantastische tijd, tijd om te shinen maar ook om te genieten. Kijk om je heen en geniet! Dat lijkt zo simpel, maar als je dan bij zo’n EK bent en iedereen om je heen is zo snel, en zo goed. Het mag geen blok aan hun been zijn, ze moeten niet denken: ik moet nu, nee ik mag nu.’ Tekst: Esther Vliege Foto header: Coen Schilderman (EK U18, Gyor 2018)

De Atletiekunie presenteert de vier atleten die deel uit maken van het CTS GROUP Talententeam. Inderdaad: een nieuwe sponsor en daarmee een nieuwe naam aan het talententeam dat een lange historie kent. Dit alles gebeurde op het hoofdkantoor van CTS GROUP, dé betrouwbare partner voor Europese distributie en logistiek en sinds een jaar partner van de Atletiekunie. Het team van 2019 kent, behalve een nieuwe sponsor, drie nieuwe gezichten. Jorinde van Klinken kennen we nog vanuit het AA Drink Talententeam van vorig jaar, toegevoegd zijn drie jonge talenten met potentie voor de toekomst: Alida van Daalen (2002, PAC Rotterdam), kogelstoten & discuswerpen Raphaël Bouju (2002, AV Feniks), sprint & estafette Robin van Riel (2000, AV Attila), midden & lange afstand Jorinde van Klinken (2000, Groningen Atletiek), kogelstoten & discuswerpen Het CTS GROUP Talententeam 2019 van links naar rechts: Jorinde van klinken, Alida van Daalen, Raphaël Bouju en Robin van Riel. Een lerende omgeving voor jonge atleten De Atletiekunie kent een lange historie aan talententeams welke een belangrijke springplank vormen naar een loopbaan bij de senioren. De talenten presteren al op een hoog niveau, maar een topatleet zijn betekent veel meer dan alleen de prestatie. Het betekent ook omgaan met media, met tegenslagen, met blessures, met de verwachtingen van sponsoren, organisatoren, managers én van je omgeving. Met de samenstelling van talententeams creëren we een lerende omgeving voor jonge atleten waarin ze nieuwe ervaringen op kunnen doen en zich versneld kunnen ontwikkelen. Anders dan de samenstelling van de talententeams uit het verleden is de leeftijdsgrens van 20 jaar. Alleen atleten jonger dan 20 jaar kunnen geselecteerd worden; dát is namelijk de leeftijd waar het talententeam het verschil voor kan maken. Mooie lichting met veel talent Technisch directeur Ad Roskam: “Het is fantastisch dat CTS GROUP ons al geruime tijd ondersteunt bij transport en distributiezaken rond onze stages en toernooien, met alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Dat zij zich nu ook op deze manier verbindt aan het talententeam is voor de atleten een enorme support en voor ons een prachtige kans om dit partnership tot een nog groter succes te maken. We kennen een mooie lichting met veel talent en hebben voor een jongere groep gekozen om de voorbereiding op de overgang naar de senioren nog beter te kunnen ondersteunen. Alle talenten zijn geplaatst voor het EK onder 20 dat deze week plaatsvindt en er zijn zeker ook medaillekansen” CTS GROUP Miriam de Groot, commercieel directeur CTS GROUP, is eveneens verheugd over dit moment. “Bij CTS GROUP staan we voor no limits in de Europese distributie en logistiek. Net als in topsport is het in de logistiek keihard werken en doen wij er alles aan topprestaties te leveren. Continue ontwikkeling van onze dienstverlening én van onze medewerkers is hierbij essentieel. Maar ook geven we via ons Talent Plan de nieuwe generatie een kans om hun carrière een kickstart te geven. De insteek van het talententeam sluit dan ook mooi aan op onze eigen filosofie. We zijn er trots op dat we op deze manier een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van de atletiek in Nederland en van deze talenten in het bijzonder. We kijken uit naar het aankomende seizoen en hopen dat het talententeam een mooie toekomst tegemoet gaat onder de nieuwe naam.” Fotografie: Andy Astfalck https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/Nieuwsitems/Atletiekunie-nl/Talententeam_header.jpg?itok=YJb7w5ZG 16 juli 2019Afbeelding stand: Horizontaal

Nick Smidt vertrok naar de EK U23 in Zweden als aanvoerder van de Europese ranglijst. Toch waren de verwachtingen niet al te hoog van de nuchtere 400 meter hordeloper. ‘Ik leefde van dag tot dag, van ronde tot ronde en van horde tot horde. De druk laag houden, helpt mij te focussen.’ En met resultaat: Nick bemachtigde met zijn nieuw persoonlijk record van 49.49, het zilver in Gävle. De ploeg van de EK U23 is geland en het hele team is al naar huis. Nick wacht op zijn familie, die een vlucht later heeft, op Schiphol. Met zijn vriendin gaat hij straks door naar Nijmegen. Vlak voor zijn vertrek kregen ze de sleutel van hun eerste appartement samen. Maar eerst blikt hij nog een keer terug op het toernooi. ‘Mijn eigen ding gedaan, zonder afleiding’ Verwachtingen vooraf ‘Ik ging naar Zweden om zo hard mogelijk te lopen, om er een pb neer te zetten; niet om een medaille te bemachtigen. Ondanks mijn eerste positie op de Europese ranglijst. De marge was klein, ik wist dat het een spannende finale ging worden, dan helpt het mij om de druk laag te houden. Al die randvoorwaarden en gedachtes zoals 'ik moet presteren', die leiden me af. Ik weet natuurlijk wel wat ik kan en ik ben ook echt wel eens afgeleid. Maar dan probeer ik de rust in mezelf te hervinden. Dan vraag ik me af: wat ben ik nu aan het doen? Bijvoorbeeld tijdens de lunch, dan probeer ik te genieten van het eten en me niet te druk te maken. Het was ook niet mijn eerste grote toernooi. Niets was nieuw, ik weet hoe zo’n atletenhotel is, hoe het is om met atleten van andere landen te eten. Hoe druk die dagen kunnen zijn. Ik heb dit keer echt mijn eigen ding kunnen doen en me niet veel laten afleiden door de sfeer. Hiermee heb ik veel energie gespaard.’ ‘Noordse nuchterheid, niet pushen op winnen’ De voorbereiding ‘Natuurlijk als je de ranglijst aanvoert, weet je dat je het kan. Maar of ik een medaille had verwacht? Dat vind ik een hele moeilijke vraag. We (Nick en zijn coach Betty Hofmeijer, red.) hadden in het voorseizoen wel als doel gesteld: een medaille op de EK. Maar na de eerste wedstrijden hebben we het er niet meer over gehad. Wel werkten we heel specifiek naar de EK toe. Mijn wedstrijdperiode begon heel vroeg, begin mei. Ik heb toen vrij veel wedstrijden gedaan en drie weken voor Zweden begonnen we weer met een nieuw mini-trainingsblok: rustige trainingen, opbouwen om daarna te kunnen pieken op het toernooi. En vlak voor de EK waren we bezig met: hoe ga ik m’n race lopen? Waar kan ik nog verbeteren om zo snel mogelijk te lopen? We pushten niet op winnen, wel op relaxed lopen. En we hebben heel veel scenario’s besproken. Willen winnen, leidt af. Mijn coach en ik zijn denk ik allebei vrij nuchter. Een beetje de Noordse nuchterheid,’ lacht Nick. ‘Asynchroon ritme, dat voel je na drie races’ 3 dagen, 3 races Nick liep drie races in drie dagen. En de finale was pas aan het einde van de dag. Hoe ging Nick om met zijn energieverdeling en de spanning? Nick: ‘Terugkijkend, best grappig, ben ik de eerste twee rondes relatief makkelijk doorgekomen. De eerste dag liep ik 51.36. Ik heb mezelf een beetje gespaard. Maar mijn passenritme is wel zodanig dat ik acht keer met links afzet, en twee keer met rechts. Wanneer je het 50/50 doet, dat krijg je verdeelde spierpijn. Ik strek mijn linkerbeen veel vaker, dus logisch dat dit been stijver wordt. Mijn asynchrone manier van lopen, dat ritme, dat ga je voelen. Maar de inspanning van de dagen ervoor heeft me niet belemmerd. Wel deed ik een langere warming up voor de finale. En eenmaal in de startblokken, voelde ik de energie in mijn benen stromen. De concurrentie heeft natuurlijk ook twee dagen gelopen. De Duitse jongen die in de halve finale om keek naar mij, heb ik eigenlijk helemaal gesloopt. In de finale kon hij niet veel harder meer dan in de halve finale, hij was echt opgebrand.’ ‘Gekke scenario’s voor de halve finale’ Terug naar die finale race ‘Ik was meer gespannen voor de halve finale dan voor de finale zelf. De finaledag voelde voor mij als een normale wedstrijddag, je hoeft maar één keer te lopen en de uitkomst is direct je eindplaats. Bij de halve moet je presteren, want anders kijk je tijdens de finale toe. En dat gevoel, dat ik er dan niet in zit, daar zou ik zó van balen. Mijn angst dat te moeten voelen, is groter dan de spanning in de finale. Voor de warming up van de halve finale, moest ik dan ook echt even vijf minuten op de hoogspringmat liggen. Er gingen teveel scenario’s door m’n hoofd. Ik had daarvoor een tijd alleen op m’n kamer gezeten, m’n teamgenoot was aan het trainen. En toen kwamen er allerlei gedachtes. Ik heb mezelf op die mat weer even naar het rechte pad geleid door taakgericht te denken. Ik zei tegen mezelf: ok je komt zo van die mat af en gaat dan twee rondjes inlopen, dan wat versnellingsloopjes doen enzovoort. Ik zet dan minuut tot minuut uiteen wat ik ga doen zodat er geen plek is voor gekke scenario’s. Dit leerde ik in 2015 tijdens de halve finale van mijn eerste EK. Mijn coach destijds, Guido van Weeren, heeft me toen helemaal de juiste richting op gepraat. Ik deed nu in mijn hoofd, precies dat wat hij toen tegen mij zei.’ ‘Mijn eigen race gelopen’ De overwinning Nick behaalde niet alleen het zilver, maar liep ook een nieuw persoonlijk record van 49.49 sec. ‘Ik moet zeggen dat ik eerst niet door had dat het zo’n dik pr was, dat zag ik pas later. Ik ben super tevreden met het zilver. Tijdens de finale was de Fransman echt te sterk, vanaf horde vier zag ik hem nog, maar hij was ver voor. Ik heb toen de rust in mijn hoofd weten te bewaren, ik bleef mijn eigen race lopen. Ik heb me niet als een dolle hond op laten jagen, anders was ik misschien vijfde geworden. Ze zeggen wel eens je kunt goud verliezen, maar ik heb zilver gewonnen. Ik kan mezelf niks verwijten, ik heb verstandig gelopen en ik heb gestreden voor wat ik waard was. Dat ik dit er na drie dagen nog uit heb weten te persen.’ ‘Dat moment dat de Nederlandse vlag omhoog ging’ In extase Het moment dat ik mijn medaille kreeg voelde heel raar. Ik besefte het nog niet echt. Pas toen de Nederlandse vlag omhoog ging, realiseerde ik me: dit is een echte ceremonie, een echte huldiging. Ik was nog helemaal in extase. Doordat ik mijn mobiel bij de fysio had laten liggen en ik die pas later op de avond terugkreeg, heb ik die avond in een bubbel geleefd. En daar ben ik achteraf zo blij mee. Ik heb het gevierd met de mensen van wie ik hou en die er voor me zijn ook in slechte dagen. Mijn familie, vriendin, trainster: zij zijn mijn steun en toeverlaat.’ Terug in Nederland Terug in Nederland heeft Nick twee rustdagen op het programma staan. ‘Morgen ga ik een beetje joggen, kijken hoe het voelt. En daarna opbouwen met wat kleine oefeningen. Zaterdag of zondag weer een eerste echte training. En dan staat er een snelheidsweek op het programma want daarna is de NK al weer. Ik heb zo lang uitgekeken naar de EK. En nu is het twee of drie scherpe trainingen, en dan mag ik al weer. ‘Nick wil het niet te hard uitspreken, want hij wil niet te hoge verwachtingen stellen aan zichzelf. Maar hij geeft toe dat Nederlands kampioen worden wel een subdoel is van dit jaar. ‘En dan wil ik naar Doha voor de WK Atletiek en daar dan een goede tijd neerzetten, zegt de ambitieuze atleet die ook nog een master Business Informatics volgt. Maar nu is Nick nog even helemaal in de roes van Zweden. ‘De sfeer van het hele toernooi was geweldig. Het was een heel klein baantje met een kleine tribunen maar er was zoveel sfeer en publiek. Ik kijk terug op een geweldig toernooi.’ Tekst: Esther Vliege Foto's: Coen Schilderman (EK U23, Gävle 2019)

Dag 4, alweer de laatste dag van het Europees Kampioenschap onder de 23 jaar in het Zweedse Gävle. Het Nederlands Team komt met drie medailles naar huis! Aan de hand van 4 getallen blikken we terug op dag vier. 10. Dag 4 stond voor een groot gedeelte in het teken van de tweede dag van de tienkamp. Rody de Wolff begon direct goed met 14.68 sec op de 110 meter horden, wat goed was voor een 5e plaats. Rafael Raap (15.03 sec) en Rik Taam (15.25 sec) werden respectievelijk 10e en 13e. Ook bij het discuswerpen wist de Wolff een zeer sterk optreden neer te zetten. In zijn tweede worp kwam hij met 47.51 meter zelfs tot een persoonlijk record. Ook Raap wierp met 44.34 meter een persoonlijk record en werd daarmee 5e. Taam kwam in zijn eerste poging tot 43.99 meter en werd daarmee 6e. Het 8e onderdeel van de tienkamp, polsstokhoogspringen, liep uit op een drama voor Rik Taam. Hij haalde zijn aanvangshoogte van 4.30 meter niet en kelderde daardoor in het algemeen klassement. Raap kwam met 4.50 meter tot een seizoen best sprong. Polsstokhoogspringen is niet het sterkste onderdeel van De Wolff, toch sprong hij een keurige hoogte van 4.40 meter. Het voorlaatste onderdeel, speerwerpen, leverde voor De Wolff nogmaals een persoonlijk record op. Hij wierp de speer 59.77 meter. Taam herpakte zich na het polsstokhoogspringen en werd met 58.87 meter 6e. Net als De Wolff wierp Raap ook een mooi persoonlijk record bij het speerwerpen, 53.52 meter en werd daarmee 11e. Op de afsluitende 1500 meter had De Wolff nog kans op een bronzen medaille. Met een uiterste krachtsinspanning kwam hij opnieuw tot een persoonlijk record van 4.37.03 minuten, dat bleek helaas net niet genoeg voor een podium plaats in het eindklassement. “Ik ben enorm tevreden met het afgelopen weekend. In sommige onderdelen heb ik mezelf echt verbaasd. In andere onderdelen liet ik het dan weer afweten. Het is dubbel dat ik vierde word, aangezien ik als zevende geplaatst was en dus hartstikke tevreden moet zijn.” Raap eindigde na een zware 1500 meter (4.54.20 min) op een keurige 6e plaats: “Het was heel gaaf om met drie Nederlanders uit dezelfde trainingsgroep hier te mogen staan. Ik ben ook heel trots op Rody, hij heeft het geweldig gedaan. Vanavond volgt er sowieso wel een feestje.” Voor Rik Taam was het een teleurstellend weekend, hij sloot de meerkamp af met een 3e plaats op de 1500 meter in een tijd van 4.33.18. Uiteindelijk werd Taam 13e in het algemeen klassement. “Ik ben echt wel teleurgesteld. Ik miste het volledige weekend scherpte en kon daardoor niet tonen wat ik eigenlijk waard ben.” 2. In de finale op de 400 meter horden stonden maar liefst twee Nederlanders. Ramsey Angela en Nick Smidt gingen op jacht naar de medailles. Uiteindelijk wist Nick Smidt met een fantastisch nieuw persoonlijk record van 49.49 sec het zilver te veroveren. Angela finishte in de finale als 7e in een tijd van 50.51 sec. Angela: Ik had meer verwacht. Ik hoopte toch om onder de 50 seconden te duiken, zeker gezien mijn huidige vorm. Ik blijf gewoon verder werken. Dit is zeker niet het einde.” Ook in de finale bij het polsstokhoogspringen was Nederland vertegenwoordigd met twee atletes. Marijke Wijnmaalen kwam met een sprong van 4.00 meter niet verder dan een 10e plaats: “Ik ben toch tevreden met het feit dat ik hier mijn mannetje kon staan door in die finale te starten, aangezien het een moeilijk seizoen was. Ik heb hier erg veel van geleerd.” Killiana Heymans had op papier kans op een medaille. Echter eindigde ze met een sprong van 4.20 meter net buiten het podium als vierde: “Het ging niet zoals ik gehoopt had, maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen. Ik baal echt wel, want er zat meer in.” 13. Als 13e kwam zij over de finish: Diane van Es liep in haar 5000 meter een tijd van 16:09,28. “Het ging toch niet zoals ik op voorhand had gehoopt. Het tempo voorin was verschrikkelijk hard. Daardoor hoopte ik stiekem om in de buurt van mijn PR te finishen, maar ik kreeg het vervolgens knap lastig. Het was frustrerend om veel atletes over me heen te zien gaan, maar ik heb toch zo hard mogelijk gestreden. Ik heb echter enorm genoten van de afgelopen dagen hier. Het Nederlandse team is een hechte, aangename groep! 1. Het enige Nederlandse Record U23 tijdens het weekend werd zondag in de series op de 4x100 meter bij de mannen gelopen. Dominique Zwiep, Roelf Bouwmeester, Joris van Gool en Isayah Boers kwamen in de series tot een fantastische tijd van 39.47 sec. Daarmee kwalificeerden ze zich automatisch voor de finale. Het team had hoge verwachtingen voor de finale en hoopten op een medaille. Helaas ging het bij de laatste wissel tussen Van Gool en Isayah Boers fout. Het stokje viel op de grond dus helaas finishte het team niet. Another fast time from the Germans, this time in the heats of the men's 4x100m relay. The Netherlands and Belarus also qualify automatically from the first heat.