Van 7 tot en met 15 november vonden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. We spraken met Ranki Oberoi en Ronald Hertog over de gouden medailles die zij wisten te winnen. Niks geen valse bescheidenheid. De twee wereldkampioenen Ronald en Ranki zagen hun gouden medaille echt niet aankomen. Ronald: ‘Ik stond 5e op de wereldranglijst. Ik voelde wel: ik sta er goed voor misschien ben ik in vorm voor een PR. Pas toen ik in de series al een PR liep én tijdsnelste was, dacht ik: misschien zit er een medaille in.’ Ranki: ‘Ik ging wel uit van een medaille, maar geen goud. Ik dacht steeds: ik kan de tweevoudig wereldkampioen (Abdul Latif Romly, red.) toch niet verslaan? Maar mijn wil is wel sterk hoor, ik sta op met een winnaarsmentaliteit. Ik was heel gretig die dag.’ In de 200 meter finale pakt Ronald Hertog (30) het goud in een waanzinnig tijd en een nieuw Nationaal Record: 22.20. Ranki Oberoi (26) sprong in zijn tweede poging z’n eigen Nederlands record (7.13, red.) uit de boeken met een afstand van 7.39 meter. ‘Er zijn er maar weinig die het halen’ De overwinning Ranki: ‘Deze medaille stijgt boven alles uit, na alles wat ik heb meegemaakt en overwonnen. Dit is mijn grootste succes. Ik wil steeds voor meer gaan, na het EK vorig jaar wilde ik een medaille op dit WK. Mijn volgende doel is ook al helder: goud op de Spelen. Mensen zeggen misschien dat je voorzichtig moet zijn met dat soort uitsparaken, maar ik daag mezelf graag uit. Als ik mijn vorm behoud en sterker word, waarom zou het dan volgend jaar niet weer lukken,’ lacht de geboren optimist vrolijk. Ronald: ‘Ik ben sinds 2006 beroepsatleet, dit was mijn laatste WK. Ik wil mijn bachelor orthopedie halen. Maar eerst nog full focus op de Spelen hoor. In al die tijd heb ik één keer eerder goud behaald (EK 2012 speerwerpen, red.). Niet dat al mijn medailles hiervoor minder waard zijn, maar het is wel heel kicken om na al die jaren van investeren op een mondiaal toernooi de allerbeste te zijn. Iedereen wil het zó graag, maar er zijn er maar weinig die het werkelijk halen.’ ‘Ik kon het niet geloven, ik had het echt gedaan’ Verspringen Ranki: ‘Tijdens de trainingsstage in Belek was ik hard met de zijkant van mijn bil op een horde gevallen, de hele week landde ik op mijn voeten. Pas tijdens de laatste training, twee dagen voor mijn wedstrijd, sprong ik met een gewone landing. Ik vond het spannend hoe dat zou uitpakken. Voor de laatste drie sprongen, de finale, zeiden een aantal uitgeschakelde concurrenten tegen me: “wow misschien ga je de Maleisiër (toenmalig regerend wereldkampioen, red.) wel verslaan.” En ook: “jij gaat nummer één worden Ranki, je had zo’n mooie sprong.” Dat was fijn maar ook lastig: ik moest wel blijven focussen. Het werd steeds warmer en later, we moesten nu dealen met tegenwind. Ik probeerde te focussen en mezelf te pushen om nog verder te springen, maar dat lukte niet. Bij de laatste sprong was het zo spannend of er iemand over mij heen zou gaan, in Rio en ook tijdens een EK gebeurde dat namelijk in de laatste ronde. Mijn grote concurrent was helemaal opgepompt, klaar om me voorbij te gaan. Maar na zijn landing juichte alleen zijn team, niet de rest van het publiek. Ik keek naar Arno en die stak twee vuisten in de lucht en zei: je hebt ‘m! Ik begon te springen, ik kon het niet geloven: ik had het echt gedaan.’ 200 meter Ronald: ‘Ik voelde meer spanning voor de series dan voor de finale. Je weet dan nog niet hoe je vorm is, hoe je tegenstanders zijn. In de series heb je dat allemaal kunnen proeven en in de finale wist ik wat ik waard was. De ontlading bij de finish was heel groot, ik heb enorm hard gejuicht. Het is de kroon op m’n WK-werk. En wanneer het Wilhelmus dan voor jou gespeeld wordt, dat is een hele grote eer. Al kwam het besef pas later, toen ik in alle rust op m’n hotelkamer was en de dag doornam en tot de conclusie kwam: ik was vandaag echt de beste van de wereld. Dat voelt heel rijk.’ Ronald & Ranki Ronald loopt al dertien jaar mee en is de mentor van de groep para-atleten. Ronald: ‘Niet iedereen heeft behoefte aan advies of hulp hoor. Ranki functioneert nu bijvoorbeeld uitstekend zelf, maar wanneer hij stress ervaart kan ik hem soms nog even helpen. Atleten hebben allerlei vragen, zo kwam Kimberly (Alkemade, red.) die dit WK haar debuut maakte en direct twee medailles won, vorige winter naar me toe met de vraag: “hoe hou je energie over zodat je aan het einde van de week nog een sociaal leven kun hebben?” Dat is ook onderdeel van het atleten-leven. Ranki: ‘Ik heb vooral aan het begin van mijn carrière als topsporter heel veel aan Ronald gehad. Twee jaar lang reed ik geregeld met hem mee naar Papendal, hij leerde me zoveel tijdens die ritten. Hoe Papendal werkt, over het leven als topsporter. Het was fijn om met hem te praten. Na mijn eerste EK, WK en Spelen, zo rond 2017, wist ik het wel en had ik het niet meer nodig. Vanaf toen was ik zo gretig, niks kon me nog klein krijgen. Het enige wat ik nog moest doen, was uitvoeren. Ronald zegt dat ik hem ook heb geholpen door mijn positieve energie. Hij zei eens: “Als jij een wedstrijd hebt, probeer ik altijd te komen kijken want dat is zo genieten. Je lijkt iedereen op te willen eten, te willen verslaan.” Dat vind ik zo leuk om te horen. En het moment dat Ronald wereldkampioen werd, voelde ik me zo intens blij. Alsof ik zelf goud had,’ lacht Ranki. 'Terwijl ik nog moest. De dag van mijn wedstrijd stond ik op met de gedachte: Ronald heeft het gedaan, nu moet ik het doen.’ Tekst: Esther Vliege Fotografie: Hélène Wiesenhaan

Ook het CTS GROUP Talententeam, 1500 meter loper Robin van Riel (AV Atilla, 19 jaar), werpster Alida van Daalen (PAC, 17 jaar), sprinter Raphaël Bouju (AV Feniks, 17 jaar) en werpster Jorinde van Klinken (Groningen Atletiek, 19 jaar), hebben een leven naast de sport. Robin van Riel ‘Vrienden én vol voor sport gaan’ Studie, vriendin en vrienden Robin ronde net zijn marketing & sales opleiding af en is nu gestart met een Hbo-opleiding aan de Johan Cruijff academie in Tilburg, SPECO sportmarketing. ‘Ik ben pas 19 jaar. Om me nu al volledig op mijn sport te richten, vind ik niet verstandig. Daarbij zou het de druk enorm verhogen wanneer ik alleen m’n sport had, het zou dan goed moeten gaan.’ Robin volgt zijn opleiding in Tilburg, dezelfde stad als waar hij woont en traint. ‘Een groot voordeel,’ zegt hij. ‘Dit zorgt ervoor dat ik snel kan schakelen tussen activiteiten. Mijn vriendin woont hier wel twee uur met de trein vandaan, daarom ga ik vaak weekenden naar haar toe. Haar familie is ook op sport ingesteld, dat scheelt. Ik neem m’n schema dan mee en kan er heerlijk trainen op de Veluwe.’ Tijd voor vrienden heeft Robin als topsporter wat minder. ‘Trainingsmaatjes zijn ook gelijk vrienden, dus dat scheelt. Maar ook m’n vrienden van buiten de sport, probeer ik zoveel mogelijk te zien. En zij steunen me in m’n sport en begrijpen m’n keuzes. Ik ben blij dat ik mijn vrienden kan houden en tegelijk vol voor mijn sport kan gaan. Omdat ik dit wereldje in ben gegroeid, heb ik het uitgaansleven nooit echt meegemaakt. Ik weet dus ook niet was ik mis. Mijn ideale vrije dag begint met een beetje uitslapen, rustig ontbijten en dan toch even trainen. Op rustdagen train of loop ik vaak een uurtje voor de ontspanning en omdat ik het gewoon leuk vind om te doen. Verder geniet ik van de gewone dingen zoals lunchen en koffie in de stad, en ’s avonds naar de bioscoop. Daar heb ik in drukke periodes geen tijd voor.’ Alida van Daalen ‘Heel veel plezier in de sport’ Studie, creatief en rust Alida volgt een opleiding marketingcommunicatie- en eventorganisatie aan het Johan Cruijff College in Roosendaal. ‘Ik zit nu in mijn tweede jaar, van de drie. Inmiddels kan ik het goed combineren. In het begin was het wel lastig: de lange reistijd tussen school en training.’ Alida woont in Rotterdam en haar vereniging is PAC Rotterdam. ‘Binnenkort ga ik praten bij Papendal, misschien ga ik daar mijn algemene trainingen doen, zoals kracht en lopen, deze zijn namelijk ook heel belangrijk als werper. Maar mijn moeder blijft mijn coach.’ Veel tijd voor vrienden heeft ze normaal niet. ‘Ik probeer vooral in de vakanties af te spreken, doordeweeks heb ik daar echt geen tijd voor. Ik ga vijf dagen per week naar school, en train er daarvan vier, minimaal drie uur per dag. Soms kan ik eerder weg van school, zodat ik op tijd bij mijn training kan zijn. Maar mijn huiswerk moet ik ook nog tussendoor plannen, in de trein of ’s avonds thuis. Ook op zondag train ik. Als ik niet sport, vind ik tekenen en schilderen leuk om te doen, dan ben ik met mijn hoofd even helemaal ergens anders. Verder rust ik zoveel mogelijk voor de trainingen, dan lees ik graag.’ Op een vrije zaterdag gaat Alida graag met vriendinnen de stad in. Uitgaan heb ik nooit gekend, dus ik weet ook niet wat ik mis en dat is prima zo. Maar na afloop van grote toernooien zijn er ook altijd feesten, leuk om je uit te leven na je prestatie. En ik heb heel veel plezier in de sport. Mooi om mezelf vooruit te zien gaan.’ Raphaël Bouju ‘Chillen met Tupac’ Engeland - Nederland ‘Ik woon in Engeland en train daar ook. Maar voor wedstrijden ga ik steeds naar Nederland op-en-neer. Meestal probeer ik dan eerder te gaan zodat ik een paar dagen op Papendal kan trainen.’ Raphaël is bezig aan zijn laatste jaar van een Sixth form school, vergelijkbaar met de middelbare school, deze stoomt jongeren klaar voor de universiteit. Aangezien ik geen Brits paspoort heb, allebei mijn ouders zijn Nederlands, kan ik niet voor Engeland uitkomen. Mijn coach nam daarom contact op met de Atletiekunie, en sinds december 2019 ben ik onderdeel van het Nederlandse team. Het reizen kost natuurlijk veel tijd, naast mijn trainingen en school. Maar m’n vrienden zie ik wel hoor, we gaan af en toe uit. Niet te vaak want ik wil me focussen op mijn sport. Mijn vrienden geloven in me, en dat ik groot kan worden dus ze steunen me. Wanneer ik tijd heb, vind ik het leuk om naar een rap feest te gaan of gewoon te chillen met vrienden, ik luister heel veel naar Tupac. Hij is mijn inspiratie, ik kijk tegen hem op.’ Jorinde van Klinken ‘Trainingen gaan voor colleges’ Studeren en lachen Jorinde heeft haar tweede jaar aan de Universiteit Utrecht afgerond. Ze studeert er Innovatiewetenschappen. ‘Ik moet nog wat punten van vorig jaar inhalen hoor. Ik denk dat ik nog anderhalf jaar over mijn studie doe. Mijn sport staat op één maar ik vind studeren ook heel leuk. Het is goed voor m’n mind om me af en toe in iets heel anders te storten, even een hele andere impuls te krijgen. Daarbij als je geblesseerd raakt, heb je toch nog iets te doen.’ Jorinde woonde op haar zeventiende al op zichzelf. Ze deelt een appartement in het centrum van Arnhem, zodat ze dichtbij Papendal zit. ‘Eén huisgenoot is een vriendin van vroeger, ze werkt veel naast haar studie en is ook geen feestbeest. En sinds kort is haar zus ingetrokken bij ons, een judoka die ook op Papendal traint. Ze begrijpen dus allebei mijn levensstijl.’ Niet uitgaan ziet Jorinde niet als een gemis. ‘Anderen vinden uitgaan leuk, ik vind sporten leuk. En in de vakantie kan ik heus wel een keer gaan dansen met vriendinnen hoor.’ De ambitieuze en zelfstandige Jorinde is ook eerlijk. ‘Het is zeker niet altijd makkelijk de combinatie op jezelf wonen, studeren en topsport. Het scheelt dat ik een avondmens ben. Kom ik thuis van training, ga ik eerst boodschappen doen en koken en daarna dan nog leren. Overdag focus ik me op mijn trainingen. Aan het begin van een nieuw schoolblok kijk ik samen met Gert (haar trainer, red.) naar mijn rooster en dan plannen we mijn trainingen daaromheen. Of ik ga een keer niet naar college. Want ik wil eerst al mijn trainingen doen en daarnaast volg ik zoveel mogelijk lessen. Soms ben ik een maand weg voor m’n sport. Wanneer studiegenoten me dan nog niet kennen, is dat wel lastig. Maar wanneer ik aan het begin van een blok uitleg wat ik doe en goede afspraken maak over het groepswerk, dan loopt het wel prima.’ En als Jorinde dan eens tijd over heeft, wat doet ze dan het liefst? ‘Leuke dingen doen met vriendinnen, dansen, paardrijden, shoppen en vooral heel veel lachen. Maar dat laatste doe ik sowieso altijd hoor. Heb ik op zaterdag geen wedstrijd, dan luister ik graag naar mijn zusje, ze speelt heel goed piano. En bijpraten met mijn ouders vind ik fijn. Oh ja en de tijd hebben om lekker bananenbrood te bakken bijvoorbeeld.’ Tekst: Esther Vliege Fotografie: Coen Schilderman

In het weekend van 22-24 november vindt alweer de 61e editie van de Warandeloop Tilburg plaats. Na twee jaar Beekse Bergen, met een geweldig Europees Kampioenschap Cross als afsluiting, heeft de Stichting Warandeloop Tilburg haar thuisbasis de “Oude Warande” weer verkozen als strijdtoneel. Op zondag 24 november staan weer tal van Nederlandse en Europese topatleten aan de start van de European Athletics Permit Cross Meeting. De openingswedstrijd van het Nederlandse Cross Circuit zal opnieuw een breed veld atleten kennen die strijden om de winst en plaatsing voor het Europees Kampioenschap Cross dat dit jaar op 8 december plaatsvindt in Lissabon (Portugal). Breed mannenveld De Warandeloop Tilburg 2019 zal bij de mannen een open strijd worden tussen "gevestigde” namen zoals Khalid Choukoud en Michel Butter tegen de nieuwe lichting Nederlandse toppers. Veel wordt verwacht van Mohammed Ali, Benjamin de Haan, Mike Foppen, Stan Niesten en Noah Schutte. Indien voldoende hersteld van zijn marathon Eindhoven zou Björn Koreman zeker mee kunnen strijden voor de Nederlandse ereplekken. Buitenlandse tegenstand valt te verwachten van Rinas Akhmadeev, El Hassa Oubaddi en Napoleon Salomon. Traditioneel sterk vrouwenveld Bij de vrouwen zal Maureen Koster te maken krijgen met de sterke Deense Anne Emilie Moller en de Poolse Anna Gosk. Alle drie streden ze mee in de top tijdens het EK Cross Tilburg 2018. Deze atleten kunnen concurrentie verwachten van de goed presterende Nadia Battocletti uit Italie en Samrawit Mengstead uit Zweden. Van Nederlandse zijde verwachten we spektakel van Bo Ummels, Jasmijn Lau en Julia van Velthoven. Tilburgse topsport ambassadeurs Bijzonder in het veld is de Tilburgse Julia van Velthoven. Julia werd in 2018 tweede Nederlandse bij de Warandeloop en veroverde met het Nederlandse vrouwenteam goud tijdens het Europees Kampioenschap Cross Tilburg 2018. Julia woont tegenwoordig op ongeveer 400 meter van het wedstrijdterrein en is zeer gebrand om voor eigen publiek opnieuw een goed resultaat neer te zetten. Tilburg heeft naast Julia van Velthoven nog enkele jonge Europese toppers in het deelnemersveld. De broers Robin en Rick van Riel behoren inmiddels al tot de Europese jeugdtop op de 1500 meter. Beide atleten strijden in Tilburg voor de podiumplaatsen in de oudste juniorencategorie.

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wat gebeurde er op dag 9, de slotdag, van de WK? Spectaculair zilver voor Hendriks Op deze slotdag is het dan eindelijk de beurt aan Olivier Hendriks, de jongste van het team en vorig jaar nog goed voor zilver op de 400 meter op het EK in Berlijn. Met zijn 16 jaar oud is het zijn debuut op dit wereldkampioenschap. De verwachtingen in deze 400 meter finale zijn hoog gezien zijn derde positie op de wereldranglijst. En hij maakt deze meer dan waar! Hendriks loopt zijn PB (52.12) aan flarden en pakt het zilver in een sensationeel nieuw Nationaal Record van 50.79! De Duitse Johannes Floors wordt spectaculair eerste in een wereldrecord (45.78) en de Amerikaanse Rogers racet naar brons. “In de tweede bocht wist ik dat ik de Amerikaan kon hebben. Ze hebben me echt over de laatste 100 meter heen gesleept, het publiek!” aldus Olivier direct na de finish. Lara Baars werpt NR en wordt vijfde Ook topatlete Lara Baars moest tot deze laatste WK dag wachten voor zij in oranje mocht strijden. Vorig jaar op de EK in Berlijn pakte Baars nog zilver op het onderdeel kogelstoten. Vandaag staat ze in Dubai in een pittige finale; met haar PB van 7.16 meter noteert ze de zesde afstand in dit sterke veld. In haar eerste poging stoot Baars naar 7.22 meter, een verbetering van haar PB. Helaas zien we de rode vlag bij de tweede worp en haar derde poging, 6.93 meter, levert geen verbetering op. Ze handhaaft haar plaats in de tussenstand en gaat als zesde mee in de top 8 voor de drie finale worpen. In haar allerlaatste worp weet ze enorm knap naar 7,47 meter te stoten: een enorme verbetering van haar PR én een Nationaal Record. Deze afstand bezorgt haar de vijfde plek van de wereld. De Tunesische Jebali wierp in haar tweede poging een kampioenschapsrecord, 8.63 meter, en pakt het goud. "Na de eerste poging dacht ik, dit wordt een heel goede wedstrijd, maar ik raakte het kwijt. Gelukkig kon ik mezelf herpakken in de 5e poging die weer ver was, maar helaas ongeldig. In de laatste lukte het wel! Ik heb het gevoel dat ik vandaag niet alles heb kunnen laten zien wat ik in me heb, maar kijk vol vertrouwen uit naar Tokyo!", aldus Lara Baars. Fotografie: Hélène Wiesenhaan

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wat gebeurde er op dag 8 van de WK? Nienke Timmer is vandaag de enige Nederlandse atlete die in actie komt. Na een succesvolle race op de 100 meter eerder dit toernooi vandaag medaille kansen op de 200 meter. Ze loopt een goede race waarin ze haar persoonlijk record aanscherpt naar 33.26. Helaas is haar tijd net niet genoeg voor de bronzen medaille, ze komt slechts éénhonderdste tekort. "Doel was de limiet voor Tokyo. Dat betekent een persoonlijk record lopen. Dat is gelukt. Ik heb mijn eigen race gelopen. Ik heb op de grote toernooien tot nu toe steeds een pr gelopen. Ik kijk met vertrouwen uit naar de weg richting Tokyo." aldus Nienke. Maria Lyle is met overmacht wereldkampioen geworden op de 200 meter. Het zilver is voor Jagoda Kibil en Oxana Corso weet net voor Nienke Timmer de finishlijn te passeren. Fotografie: Hélène Wiesenhaan Check het

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wat gebeurde er op dag 7 van de WK? Op dag 7 van de WK Para Atletiek moesten we vroeg uit de veren om Ranki Oberoi te zien verspringen. Om 6:03u (Nederlandse tijd) was het showtime voor Ranki. 'Ik wist dat de wind zou draaien tijdens mijn competitie, zoals de wind steeds draaide tijdens de ochtendsessies. Ik wilde in de 1e of de 2e poging laten zien aan de concurrentie hoe goed ik was en hoe goed ik mij voelde,'aldus Oberoi. Zo gezegd, zo gedaan, Ranki sprong in zijn tweede poging zijn eigen Nederlands record - van 7.13 meter - uit de boeken. Niemand wist deze afstand (7.39 meter) meer te overtreffen, zelfs niet Abdul Latif Romly (wereldrecordhouder op het verspringen). 'Een droom die uitkomt. Ik was al twee weken in goede vorm, ben heel blij dat dit gelukt is. Ik ben wereldkampioen...., wauw.' Nikita den Boer vierde van de wereld Op haar eerste mondiale toernooi weet Nikita den Boer een fantastische race neer te zetten in de finale 5000 meter! Na een zeer tactische race finishte den Boer als vierde, kort achter de nummer drie. 'Zo! Dit was vet. Ik had van tevoren een plan bedacht met m’n coach Arno Mul en het werkte perfect! Op het eind kwam ik iets topsnelheid tekort, maar ik kijk vol vertrouwen vooruit naar volgend jaar!,' aldus den Boer. Haar tijd? 12:16.00! Fotografie: Hélène Wiesenhaan Check de

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wat gebeurde er op dag 6 van de WK? Double Dutch in de finale 100 meter Twee Nederlandse vlaggen kleuren het stadion in Dubai na deze razend spannende finale 100 meter! Marlène van Gansewinkel pakt het zilver in 12.96 en Kimberly Alkemade finisht knap derde in een tijd van 13.04. Fleur Jong klokt 13.33 en wordt zevende van de wereld. Marlène: “ik ben superblij met vandaag. Trots dat ik een zilveren medaille heb behaald. Ik ga het lekker vieren en daarna me voorbereiden op volgend jaar”. Voor Kimberly kan het niet op dit WK: “wauw, weer een medaille! Twee PR’s, zilver en brons! Wat wil ik nog meer op m’n eerste toernooi?” “Ik ben heel blij dat weer terug ben. Ik stond in alle finales en kan niet wachten op volgend jaar”, aldus Fleur Jong na deze 100 meter finale. Eerder deze ochtend Dat er maar liefst drie Nederlandse dames in de finale stonden, was al een voorbode voor een spannende race. Eerder deze ochtend kwalificeerden zowel Marlène van Gansewinkel als Fleur Jong én Kimberly Alkemade zich knap rechtstreeks voor de finale 100 meter. Van Gansewinkel verpulverde zelfs het kampioenschapsrecord (haar tijd: 12.78) dat in de heat ervoor door Alkemade was gezet (12.90). “Vanavond wordt een gave race, ik ben blij dat ik in de finale zit. Het niveau is erg hoog”, aldus Fleur na haar race. Ook Kimberly Alkemade, zaterdag nog goed voor zilver op de 200 meter, stijgt boven zichzelf uit: “ze heeft een droomweek in haar eerste internationale toernooi”, aldus de verslaggever in Dubai. En tot slot Marlène van Gansewinkel, ze pakte gisteren nog de zilveren plak op het verspringen en kwam eerder al in actie op de 100 meter. Marlène verpulverde het door Alkemade gezette kampioenschapsrecord, door als eerste te finishen in een tijd van 12.78 sec. Marlène over haar halve finale: “Na een korte nacht zó kunnen lopen, geeft me veel vertrouwen voor de finale!” Van Weeghel mist finale 400 meter Kenny, paralympisch kampioen 400 meter, neemt het in deze tweede heat o.a. op tegen de regerend Wereld Kampioen en Championship Record houder Yassine Gharbi uit Tunesië. Kenny redt het niet in dit sterke veld: hij finisht teleurstellend zesde in een tijd van 48.24 en mist de finale 400 meter. “Het hele toernooi is al net niet. Eigenlijk loopt het hele seizoen al niet zo lekker. Ik heb alles gegeven. Dit is wat het is op dit moment. Eerst maar eens vakantie houden en dan weer snel verder kijken richting Tokyo”, aldus Kenny na zijn 400 meter race. Fleur Schouten zesde van de wereld Fleur Schouten, in 2018 op het EK in Berlijn nog goed voor de bronzen plak, staat hier op dit WK in een sterk veld. Op papier, met een PB van 4.20 meter, hoort ze bij de beste vier. Wat kan ze in Dubai laten zien? Na drie pogingen blijft Schouten steken op 3.96 meter en komt ze helaas nog niet in de buurt van haar PB. Met deze afstand gaat ze als zesde van de top acht door naar de laatste drie finalesprongen. Helaas komt er bij haar laatste drie sprongen een rode vlag tevoorschijn waardoor ze, met een afstand van 3.96 meter, zesde wordt in deze WK finale. “Ik had graag verder willen springen. Het liep niet helemaal zoals ik wilde, ik had op meer gehoopt”, aldus Fleur na haar finale. Fotografie: Hélène Wiesenhaan Check het

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wat gebeurde er op dag 5 van de WK? Dag vijf van de WK Para Atletiek begon met het speerwerpen van Noëlle Roorda. Haar eerste worp was een voorbode voor de rest van de worpen. 'De eerste worp was direct 37 meter. Het voelde gelijk goed na een moeilijke voorbereiding vanwege ziekte. Dat ik vervolgens nog een persoonlijk record van 39.36 meter werp en 5e word, is echt fantastisch', aldus Roorda. Die afstand is niet alleen goed voor een persoonlijk record, maar ook voor een nieuw Nederlands record! Halve finaleplaats voor van Weeghel Kenny van Weeghel stond aan de start van de 400 meter. De derde keer dit toernooi dat hij series moet rijden. Net als op de 100 meter kwalificieert hij zich als één van de tijdsnelste voor de halve finales van morgenochtend (8:24u). Van Gansewinkel pakt zilver Op het verspringen gingen twee Nederlandse atleten van start: Marlène van Gansewinkel en Fleur Jong. Het bleef tot aan de laatste sprong spannend voor de podiumplaatsen. Fleur Jong werd in de laatste ronde van het podium gesprongen en eindigt daardoor op de vierde plaats (5.16 meter). Marlène van Gansewinkel ging bijna de gehele wedstrijd aan kop, maar in de laatste poging was daar Maya Nakanishi (5.37 meter). Marlène van Gansewinkel wint hierdoor zilver op het verspringen met 5.28 meter. 'Dit is niet wat ik kan en niet wat ik had willen laten zien. Toch blij dat ik nog een zilveren medaille gewonnen heb,' aldus Marlène. The women’s long jump T64 medallists... M. Nakanishi M. Van Gansewinkel S. Walsh